Δάφνη Κριθαρά: Η σπουδαία ελληνογαλλίδα μουσικός, με τραγούδια που μεταφέρουν τις πιο συγκινητικές ιστορίες

Η μουσική και τα τραγούδια της Δάφνης Κριθαρά, λειτουργούν σαν όχημα προς

κόσμους παράξενους, άλλοτε σκληρούς και σκοτεινούς, άλλοτε τρυφερούς και

σχεδόν μαγικούς, προσφέροντας μια απρόσμενη διέξοδο.

Εντυπωσιακό είναι ότι αυτά τα τραγούδια, με ελληνικούς στίχους και ρίζες στην ελληνική παράδοση, βρήκαν ανταπόκριση στη Γαλλία. Έτσι, αξίζει να γνωρίσουμε το έργο της ελληνογαλλίδας Δάφνης Κριθαρά, η οποία είχε όνειρο ζωής να έρθει στην Ελλάδα για να μοιραστεί αυτές τις ιστορίες με τους συμπατριώτες της. Και αυτό το όνειρο πραγματοποιείται: στις 21 Νοεμβρίου 2025 θα εμφανιστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Gazarte.

Ποια είναι η Δάφνη Κριθαρά;

Η ίδια μίλησε στο iefimerida για τη ζωή της και τις ρίζες της:

«Είναι δύσκολο να περιγράψω τον εαυτό μου. Πάνω από όλα, αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι η ελευθερία. Και οι γονείς μου ήταν ελεύθεροι άνθρωποι. Η μητέρα μου ήταν Γαλλίδα. Ο πατέρας μου ήταν Αθηναίος, αλλά είχε τεράστια αγάπη για την Κρήτη και έτσι πήρε τη μητέρα μου να ζήσουν στην Κρήτη σε ένα μικρό χωριό κοντά στο Σφηνάρι στα Χανιά. Γεννήθηκα στη Γαλλία, αλλά σε αυτό το κρητικό χωριό πέρασα τα 2 πρώτα χρόνια της ζωής μου, μέχρι που έφυγα μετά τον θάνατο του πατέρα μου.

Ο πατέρας μου είχε πάθος με τη θάλασσα και περνούσε ώρες κάτω από το νερό. Έκανε ελεύθερες καταδύσεις. Αγαπούσε τόσο πολύ τη θάλασσας που μερικές φορές έλεγε πως ήθελε να γίνει ψάρι και δυστυχώς αυτό το πάθος ήταν και που του στοίχισε τη ζωή. Μετά τον θάνατό του η μητέρα μου, πήρε εμένα και την αδελφή μου στην Γαλλία, όπου μας μεγάλωσε δουλεύοντας ως καθηγήτρια στο Παρίσι.

Είχε μάθει ελληνικά στην Κρήτη και προσπαθούσε με τη γαλλική προφορά της και τα λαθάκια της να μας μιλάει ελληνικά για να μη χάσουμε τις ρίζες μας και κάθε χρόνο Πάσχα και καλοκαίρι μας πήγαινε στην Ελλάδα.

Πηγαίναμε να δούμε τη γιαγιά μου και τη θεία μου. Αυτό που θυμάμαι έντονα από την παιδική μου ηλικία στο Παρίσι είναι πως ένιωθα πολύ μόνη, αλλά νομίζω πως κατά βάθος αγαπούσα αυτή την μοναξιά.

Περνούσα το χρόνο μου φτιάχνοντας ιστορίες, έγραφα πολλά ποιήματα και

τραγούδια στα γαλλικά. Ζωγράφιζα ασταμάτητα.Όταν πηγαίναμε στην Ελλάδα διακοπές, ένιωθα μία τεράστια ελευθερία. Κάναμε κάμπινγκ στα νησιά και έτρεχα όλο και πιο μακριά, και εξερευνούσα τα πάντα. Ήταν σαν να υπήρξαν 2 Δάφνες, η Δάφνη της Γαλλίας, πολύ μελαγχολική, πολύ μόνη και η Δάφνη της Ελλάδας, ενθουσιασμένη σχεδόν εκστατική από τη φύση,

σχεδόν θεϊκή μέσα στα ελληνικά νησιά. Και υπήρχαν και τα πανηγύρια. Θυμάμαι που άκουγα τα παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια που με γέμιζαν με μία τεράστια χαρά και έξαψη.

Νομίζω πως αυτά τα τραγούδια με διαπότισαν χωρίς να το καταλάβω. Μπήκαν μέσα μου, μπήκαν στο αίμα μου και τα κουβαλάω μαζί μου μέχρι σήμερα».

Προσευχή και Αμαρτία – και η «Χαρά»

Το Prayer and Sin (Προσευχή και Αμαρτία) είναι το τρίτο άλμπουμ της Δάφνης

Κριθαρά, κυκλοφόρησε πρόσφατα και αποτελεί τον βασικό κορμό του

προγράμματος που θα παρουσιάσει στην Αθήνα.

Περιλαμβάνει τραγούδια- ιστορίες με έντονο συναισθηματικό φορτίο, όπως ο «Περιστερώνας», που βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία μιας γυναίκας στην Κρήτη: διωγμένη από το χωριό της, κατηγορημένη για μοιχεία, κυνηγημένη με καραμπίνες, ξυλοκοπημένη και εξορισμένη στο βουνό, χωρίς να της επιτρέψουν ποτέ να ξαναδεί τις δύο μικρές κόρες της.

Το άλμπουμ περιλαμβάνει και τραγούδια πολύ φιλοσοφημένα, όπως η «Χαρά», που παρουσιάζει τη ζωή σαν μια αδιάκοπη εναλλαγή φωτός και σκοταδιού, πόνου και ευφορίας, σε έναν αέναο αντικρυστό χορό. Κατά τη γνώμη μας, πρόκειται για ένα πραγματικό αριστούργημα.

Λίγα ακόμη για τη Δάφνη Κριθαρά

Έχει εμφανιστεί σε εκατοντάδες φεστιβάλ και σημαντικές σκηνές, ανάμεσά τους το Αρχαίο Θέατρο της Vienne στο φεστιβάλ Jazz à Vienne, αλλά και εμβληματικές αίθουσες του Παρισιού όπως η La Cigale, η L’Olympia και το

Théâtre du Châtelet.

Το 2020 τιμήθηκε με το βραβείο Musiques d’ici – Diaspora Music Awards, ενώ το 2021 απέσπασε το βραβείο της Ακαδημίας Charles Cros.

Η μουσική της είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί· η ίδια λέει ότι τραγουδά «με τα σπλάχνα», με ένα υβριδικό, βαθιά ελεύθερο ύφος που δεν υπακούει σε κανόνες – μόνο στο ένστικτο.