Τα Google trends και οι Αμερικανοί ακροατές μίλησαν: Αυτά είναι τα πιο «αχώνευτα» χριστουγεννιάτικα τραγούδια

Το ενδιαφέρον είναι ότι τα περισσότερα από αυτά δεν κρίνονται «κακά» συνθετικά – απλώς έχουν γίνει θύματα της ίδιας τους της επιτυχίας.

Κάθε Δεκέμβρη, τα ίδια διλήμματα: από τη μία, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια είναι το άτυπο soundtrack της εποχής· από την άλλη, κάποια από αυτά έχουν παίξει τόσες φορές που θυμίζουν περισσότερο ηχητικό βασανιστήριο παρά γιορτινή ατμόσφαιρα. Μια πρόσφατη έρευνα στις ΗΠΑ, που συνδύασε δεδομένα από το Google Trends με δημοσκοπήσεις ενηλίκων, κατέληξε σε μια «μαύρη λίστα» δέκα κομματιών που οι ακροατές δηλώνουν ότι δεν αντέχουν άλλο να ακούνε.

Ποιο τραγούδι βρίσκεται στην κορυφή

Στην κορυφή – καθόλου έκπληξη – βρίσκεται το «All I Want for Christmas Is You» της Mariah Carey. Από το 1994 μέχρι σήμερα, το τραγούδι έχει γίνει σχεδόν αναγκαστική είσοδος σε κάθε playlist, διαφημιστικό σποτ ή χριστουγεννιάτικο event, με αποτέλεσμα για πολλούς η αρχική γοητεία του να έχει συντριβεί κάτω από τόνους υπερέκθεσης.

Ακολουθεί, σε μια εντελώς διαφορετική αισθητική, το «The Chipmunk Song (Christmas Don’t Be Late)» των Alvin and the Chipmunks. Το τσιριχτό, πειραγμένο φωνητικό εφέ που τη δεκαετία του ’50 έμοιαζε χαριτωμένο σήμερα αντιμετωπίζεται από πολλούς ως δοκιμασία υπομονής – ειδικά όταν παίζει επαναληπτικά σε παιδικά προγράμματα ή οικογενειακά gatherings.

Στην τρίτη θέση συναντάμε ένα τραγούδι που, θεωρητικά, φέρνει λίγη λάτιν ζεστασιά στα Χριστούγεννα: το «Feliz Navidad» του José Feliciano. Κυκλοφόρησε το 1970, είναι απλό, άμεσο και πιασάρικο – αλλά ακριβώς αυτή η απλότητα, με τους ίδιους στίχους να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, έχει κάνει πολλούς να αισθάνονται ότι το έχουν ακούσει μία φορά παραπάνω απ’ ό,τι αντέχουν.

Παρόμοια μοίρα έχει και το «A Holly Jolly Christmas» του Burl Ives, που κάποτε φάνταζε ως κλασική, ανεπιτήδευτη γιορτινή μελωδία, αλλά πλέον συνδέεται στο μυαλό αρκετών ακροατών με το πιο generic, «καρτουνίστικο» πρόσωπο της χριστουγεννιάτικης ποπ κουλτούρας.

Πιο σύνθετη είναι η περίπτωση του «Baby It’s Cold Outside», που κατατάσσεται πέμπτο. Από τη μια, πρόκειται για τραγούδι με ιστορία – γραμμένο για ταινία της δεκαετίας του ’40, βραβευμένο με Όσκαρ το 1950, αμέτρητες διασκευές. Από την άλλη, η στιχουργική του δυναμική έχει πλέον γίνει αντικείμενο έντονου σχολιασμού, με πολλούς να το θεωρούν «παλιομοδίτικο» ως προς τις έμφυλες σχέσεις, με αποτέλεσμα να κουράζει όχι μόνο η συχνότητά του, αλλά και η αμηχανία γύρω από το αν «επιτρέπεται» να το απολαμβάνεις ανέμελα.

Στη δεκάδα συμπληρώνουν τα «Deck the Halls», «Happy Xmas (War Is Over)», «White Christmas», «Wonderful Christmastime» και «Do You Hear What I Hear?», τραγούδια που ανήκουν πλέον στο συλλογικό ηχητικό αρχείο των γιορτών, αλλά ακριβώς για αυτό πολλοί δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να τα ακούνε λίγο λιγότερο.

Το ενδιαφέρον είναι ότι τα περισσότερα από αυτά δεν κρίνονται «κακά» συνθετικά – απλώς έχουν γίνει θύματα της ίδιας τους της επιτυχίας. Σε μια εποχή όπου το streaming υπόσχεται απεριόριστες επιλογές, ο κόσμος φαίνεται να κουράζεται από τις ίδιες, πάντα ίδιες, λίστες που ανακυκλώνουν τα πιο ασφαλή χιτ.

Κι έτσι, κάθε φορά που η φωνή της Mariah ή τα τσιρίγματα των Chipmunks ξεκινούν από τα ηχεία, κάπου στον κόσμο ένας ακροατής νιώθει λίγο πιο κοντά στον Σκρουτζ.