Ιεροσολύμων Θεόφιλος: Tο Rum Orthodox Πατριαρχείο αποτελεί την εγγύηση της παραμονής των Χριστιανών στην γη των προγόνων τους

Tο Rum Orthodox Πατριαρχείο Ιεροσολύμων αποτελεί την εγγύηση της ταυτότητaς και της παραμονής των Χριστιανών στον τόπο και την γη προγόνων του υπογράμμισε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος από την Λύδδα, όπου προέστη της εορτής της ανακομιδής του ιερού λειψάνου του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. 

Στον ιερό αυτό ναό προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου φυλάσσονται τα λείψανά του ενώ μαζί με την εορτή της ανακομιδής τιμήθηκε και η επέτειος τον εγκαινίων. Αρχικά, στην ομιλία του κατά το Κοινωνικό, ο Προκαθήμενος της Σιωνίτιδος Εκκλησίας αναφέρθηκε στην προσωπικότητα και το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου.

Στη συνέχεια, κατά την εόρτια τράπεζα την οποία παρέθεσαν το Κοινοτικό Συμβούλιο και η Λέσχη Προσκόπων, στην ομιλία του ο Μακαριώτατος αναφέρθηκε στην ανεκτίμητη παρουσία και προσφορά του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στην Αγία Γη, το οποίο, όπως υπογράμμισε: “διεφύλαξε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ διαφυλάττῃ τὴν Χριστιανικὴν πίστιν καὶ κουλτούραν ζωντανὴν διὰ μέσου τῶν αἰώνων”.

Ο Πατριάρχης Θεόφιλος πρόσθεσε ότι η Εκκλησία του Φρικτού Γολγοθά και του κενού μνήματος του Παναγίου Τάφου αποτελεί την εγγύηση της ταυτότητας και της παραμονής των Χριστιανών στην περιοχή.

Τέλος, ευχήθηκε όπως εν μέσω της επικρατούσας σύγχυσης στον κόσμο της “Νέας Τάξης”, η προσωπικότητα του Αγίου Γεωργίου να προβάλει και να φωτίζει όσους βρίσκονται στο σκοτάδι. “Δεηθῶμεν λοιπὸν τοῦ μάρτυρος τῆς ἀγάπης, εἰρήνης καὶ δικαιοσύνης τοῦ Χριστοῦ, Γεωργίου δηλονότι τοῦ Τροπαιοφόρου, ἵνα ἐν εἰρήνῃ καὶ ἀγαθῇ, συμβιώσει καὶ ἀμοιβαίῳ σεβασμῷ διαφυλάττῃ τὸν λαὸν τῆς φιλτάτης πόλεως Λύδδης”, κατέληξε.

Αναλυτικά το ανακοινωθέν του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων:

Τήν Κυριακήν, 3ην/16ην Νοεμβρίου 2025, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καί τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἐπ´ ὀνόματι αὐτοῦ ἱεροῦ Ναοῦ εἰς Λύδδαν, τοῦ φυλάσσοντος εἰς τήν κρύπτην αὐτοῦ τόν τάφον αὐτοῦ.

Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη ὡς μνήμη τῆς μετακομιδῆς τοῦ τιμίου λειψάνου αὐτοῦ ἐκ τῆς Ρώμης, πόλεως τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, τόν 4ον αἰῶνα ἐπί Διοκλητιανοῦ ὑπό τοῦ ὑπηρέτου αὐτοῦ, εἰς τήν γενέτειραν ἐκ μητρός πόλιν αὐτοῦ, ἤτοι τήν Λύδδαν τῆς Παλαιστίνης (σημερινήν Lod) καί ἐνταῦθα ἐνεταφιάσθη, ἔνθα πρός τιμήν αὐτοῦ ἀνῳκοδόμησε μεγαλοπρεπῆ ναόν ἡ ἁγία Ἑλένη.

Α΄ Εἰς Λύδδαν

Διά τόν ἑορτασμόν τοῦ γεγονότος τούτου μετέβη εἰς Λύδδαν ἐξ Ἱεροσολύμων ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, δεχθείς ἔνθερμον ὑποδοχήν ὑπό τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Μαρκέλλου, ὑπό τῶν Ἱερέων τῆς περιοχῆς ταύτης καί ὑπό τοῦ Σώματος τῶν Προσκόπων κατά τήν εἴσοδον Αὐτοῦ εἰς τόν πανηγυρίζοντα τήν ἑορτήν τῶν Ἐγκαινίων αὐτοῦ Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.

Ἀκολούθως ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξεν τῆς ἀναστασίμου καί πανηγυρικῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Νήφωνος καί π. Χριστοδούλου, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, καί ἄλλων διακόνων, ψάλλοντος ἑλληνιστί τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως διακόνου π. Εὐσταθίου καί ἀραβιστί τῆς χορῳδίας τοῦ Ναοῦ καί μετέχοντος πανδήμου ἐκκλησιάσματος, παρουσίᾳ τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ -Ἀβίβ κ. Μαυροειδῆ, τοῦ Πρέσβεως τῆς Κύπρου κ. Κορνηλίου καί ἄλλων ἀντιπροσώπων καί Στρατιωτικῶν Ἀκολούθων τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας καί τῶν Πρεσβειῶν Ρωσίας, Βουλγαρίας, Σερβίας καί Ρουμανίας.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὡς ἕπεται:

«Ἐνίκα γὰρ ὁ πόθος τὴν φύσιν, διὰ θανάτου πείθων τὸν ἐραστήν, διαβῆναι πρός τὸν ποθούμενον, Χριστὸν τὸν Θεόν, καὶ Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ ἐπωνύμῳ μεγαλοπρεπεῖ Ναῷ τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου ἐν Λύδδῃ, τῷ ὑπό τοῦ ἁγίου αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου ἀνεγερθέντι, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν ἐνθάδε κατάθεσιν τῶν ἱερῶν λειψάνων αὐτοῦ.

Ὁ ἔνδοξος τοῦ Χριστοῦ Μεγαλομάρτυς Γεώργιος, γόνος πλουσίας καί εὐγενοῦς οἰκογενείας, κατήγετο ἐκ Καππαδοκίας ἐκ πατρός μέν Καππαδόκης, ἐκ μητρός δέ Παλαιστῖνος. Ὑπηρέτησε ὡς ἀνώτερος ἀξιωματικός εἰς τάς τάξεις τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ ἐπί αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (ἐν ἔτει 284-305), ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ἐκήρυξε ἑαυτόν Χριστιανόν, ὁμολογήσας τόν Ἰησοῦν Χριστόν Θεόν τε καί Θεοῦ Υἱόν εἶναι, διό καί συνελήφθη καί ὑπέστη μαρτυρικόν θάνατον. Τά δέ λείψανα αὐτοῦ μετεφέρθησαν εἰς Διόσπολιν (Λύδδαν), τήν Ἁγιογραφικήν πόλιν ἔνθα ὁ ἐπώνυμος αὐτοῦ Ναός καί τό κενοτάφιον.

Ἡ τιμή τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἐπεξετάθη εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης, ἰδιαιτέρως δέ εἰς τήν Ἀνατολήν ἀλλά καί τήν Δύσιν, ἔνθα τιμᾶται οὐχί μόνον ὑπό τῶν Χριστιανῶν ἀλλά καί ὑπό τῶν ἑτεροθρήσκων. Τοῦτο δέ ὀφείλεται εἰς τά πολλαπλᾶ θαύματα, τά γενόμενα ὑπ’ αὐτοῦ ὡς ἐναργέστατα περιγράφει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ λέγων: «Μέγα καὶ θαυμαστὸν ἀληθῶς, τῆς σῆς ἀρρήτου μαρτυρίας κηρύττεται, τὸ κλέος ἔνδοξε Μάρτυς· ὡς γὰρ λαμπρὸς ἀριστεύς, διατρέχεις πᾶσαν ἀξιάγαστε, τὴν κτίσιν Γεώργιε, πλείσταις ὄντως κοσμούμενος, θαυματουργίαις, καὶ τὰς νόσους ἰώμενος, καὶ τοὺς πάσχοντας, θεραπεύων πρεσβείαις σου· ὅθεν ὡς ἀντιλήπτορα, θερμόν σε γινώσκομεν, καὶ εὐεργέτην παμμάκαρ, τοὺς αἰχμαλώτους ρυόμενον, Χριστὸν οὖν δυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος».

Ἡ μαρτυρία καί ὁμολογία τοῦ θεσπεσίου Γεωργίου ὅτι ὁ Χριστός εἶναι Θεός καί Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, κατέδειξεν αὐτόν μέγαν καί διακρινόμενον ἐν μέσῳ τοῦ «νέφους τῶν μαρτύρων» (Πρβλ. Ἑβρ. 12,1) τῆς Ἐκκλησίας. Οὗτος ἐγένετο σύσκηνος καί συνόμιλος τῶν μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ, διότι ἐκήρυττε μετά παρρησίας τήν ἐν Χριστῷ ἀλήθειαν, καταγγέλλων τήν ἐκ τῆς διαβολικῆς πλάνης θρησκείαν τῶν εἰδώλων, μή φοβούμενος τόν θάνατον, ἀκούων εἰς τόν Εὐαγγελικόν λόγον τοῦ Κυρίου λέγοντα: «Μή φοβηθῆτε ἀπό τῶν ἀποκτεννόντων τό σῶμα, τήν δέ ψυχήν μή δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δέ μᾶλλον τόν δυνάμενον καί ψυχήν καί σῶμα ἀπολεσαι ἐν γεένῃ», (Ματθ. 10,28).

Ὁ μακάριος Γεώργιος, φωτισθείς ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκινεῖτο ὑπό τοῦ ἀκατανικήτου πόθου διαβῆναι πρός τόν Χριστόν τόν Θεόν καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν, τοὐτέστιν «ἐν τῇ πόλει Θεοῦ ζῶντος, Ἱερουσαλήμ τῇ ἐπουρανίῳ… καί Ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων» (Ἑβρ. 12,23). Καί τοῦτο, διότι ἤκουε τοῦ θείου Παύλου κηρύσσοντος: «οὐ γάρ ἔχομεν ᾧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν», (Ἑβρ. 13,14). Ἑρμηνεύων τόν λόγον τοῦτον ὁ Θεοφύλακτος λέγει: «Οὐκ ἔχομεν μετοχήν τῶν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, ἐπεί δέ οὐδέν μένει. Ὀφείλομεν οὖν φεύγειν ἐκ τούτου καί πρός τήν μέλλουσαν πόλιν τρέχειν, τοὐτέστιν τόν οὐρανόν».

Οἱ μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἀναγγέλλουν τήν δικαιοσύνην καί τήν ἀλήθειαν Αὐτοῦ, οὐχί μόνον διά τοῦ προφορικοῦ αὐτῶν λόγου, ἀλλά καί διά τοῦ αἵματος τοῦ μαρτυρίου των. Τοῦτο ἀκριβῶς ἐποίει ὁ μεγαλομάρτυς Γεώργιος, ἀκούων τῆς φωνῆς τοῦ ψαλμῳδοῦ λέγοντος: «τὸ στόμα μου ἐξαγγελεῖ τὴν δικαιοσύνην σου, ὅλην τὴν ἡμέραν τὴν σωτηρίαν σου, ὅτι οὐκ ἔγνων γραμματείας», (Ψαλμ. 70,15).

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἀξιάγαστος Γεώργιος ἐν ἐνεργείᾳ, ὤν ἀξιωματικός τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ εὐηγγελίζετο Χριστόν τόν Θεόν καί Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Διό καί «εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτοῦ καί εἰς τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης τά ρήματα αὐτοῦ», (Πρβλ. Ρωμ. 10,18/ Ψαλμ. 18,5). Ἐγκωμιάζων τήν μνήμην τοῦ ἀθλοφόρου Γεωργίου, ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ λέγει: «Τοῦ Χριστοῦ τὸ γεώργιον, τὸν γενναῖον ἐν Μάρτυσι, τὸν σοφὸν Γεώργιον εὐφημήσωμεν, τῆς ἀληθείας τὸν κήρυκα, κλῆμα τὸ ἀείζωον, τῆς ἀμπέλου τῆς ζωῆς, τὸν καρπόν ἐξανθήσαντα, καὶ πηγάσαντα, εὐσεβείας τὸ γλεῦκος καὶ τοὺς πίστει, ἐκτελοῦντας ἐτησίως, τούτου τὴν μνήμην εὐφραίνοντα».

Λίαν εὐστόχως ὁ ὑμνῳδός καλεῖ τόν ἀοίδιμον μάρτυρα Γεώργιον «κήρυκα τῆς ἀληθείας καί κλῆμα τό ἀείζωον τῆς ἀμπέλου τῆς ζωῆς». Ἡ ἄμπελος τῆς ζωῆς δέν εἶναι ἄλλη, κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ἀπό τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία εἶναι τό μυστικόν σῶμα Αὐτοῦ, «ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι· πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτό, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ», (Ἰωαν. 15,1-2).

Ἑρμηνεύων τόν ὡς ἄνω λόγον, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Ἰστέον οὖν ὅτι συνενούμενοι μέν διά πίστεως αὐτῷ καί ἐν ψιλαῖς καί μόναις ὁμολογίαις τό τῆς κολλήσεως εἶδος ἐπιτηδεύοντες, οὐ μην καί τοῖς ἐξ ἀγάπης ἀνδραγαθήμασι τόν τῆς συναφείας δεσμόν ἐπισφίγγοντες κλήματα μέν ἐσόμεθα, νεκρά δέ ὅμως καί ἄκαρπα». [Καί ἁπλούστερον, πρέπει να γνωρίζωμεν λοιπόν, ὅτι ἐάν εἴμεθα ἡνωμένοι μέ τόν Χριστόν διά τῆς πίστεως, καί ἐφαρμόζωμεν τόν τύπον τοῦ συνδέσμου μόνον μέ κενές ὁμολογίες πίστεως καί δέν συσφίγγωμεν τόν δεσμόν τῆς ἑνότητος (μέ τόν Χριστόν) μέ ἔργα ἀγάπης, τότε θά εἴμεθα πράγματι κλήματα νεκρά καί ἄκαρπα].

Αὐτή ἀκριβῶς ἡ ἐν Χριστῷ ἑνότης τῶν εὐλάβῶν προσκυνητῶν καί ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων ἀδελφῶν ἡμῶν ἀλλά καί ἡ ἑνότης πάντων τῶν συμμετασχόντων εἰς τήν Ἱεράν ταύτην πανήγυριν, διατρανοῦται σήμερον ταῖς ἱκεσίαις τοῦ Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, σύν ταῖς πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου ἐν τῷ ἱερῷ μυστηρίῳ τῆς μυστικῆς εὐλογίας, τοῦ κοινοῦ δηλονότι ποτηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τοῦ Ὁποίου ἐγενόμεθα κοινωνοί καί συμμέτοχοι.

Μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὄρει μαρτυρίου προσεπέβης, καὶ στέφος ἐδέξω Ἀθλοφόρε, ἐκ χειρὸς τοῦ Κυρίου· τοῦτο γὰρ ἐστι τὸ γέρας τῶν Μαρτύρων· ὅθεν σε πάντες, ἐπαξίως μεγαλύνομεν».

Ἔτη πολλά, εὐλογημένα καί εἰρηνικά».

Εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα παρέθεσε κέρασμα ὁ ἡγούμενος τοῦ προσκυνήματος Ἀρχιμανδρίτης π. Μάρκελλος τήν δέ μεσημβρίαν τῆς ἑορτῆς καί τό Συμβούλιον τῆς Κοινότητος καί ἡ Λέσχη τῶν Προσκόπων παρέθεσαν ἑόρτιον τράπεζαν. Εἰς αὐτήν προσεφώνησαν ἀντιπρόσωποι τῶν Προσκόπων, πολλοί κάτοικοι τῆς πόλεως Λύδδης καί ἐντόπιοι παράγοντες ὡς ἡ Ἀντιδήμαρχος Λύδδης. Ὁ δέ Μακαριώτατος ἀντεφώνησεν αὐτοῖς ὡς ἕπεται:

«Ἐντιμότατε Πρόεδρε τῆς ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς κ. Γιοῦσεφ Χάν – Χάν

Ἐκλαμπρότατοι κύριοι Πρέσβεις,

Ἀγαπητοὶ Χριστιανοὶ καὶ εὐλαβεῖς Προσκυνηταὶ,

Ἡ ἀρχαιοτάτη καὶ ἁγιογραφική πόλις ὑμῶν Λύδδα εὐφραίνεται σήμερον ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τοῦ ἁγίου μάρτυρος καὶ προστάτου αὐτῆς Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου. Εὐφραίνεται δέ, ἰδιαιτέρως τὸ ἐνταῦθα διαβιοῦν Χριστιανικὸν ποίμνιον, τὸ ὁποῖον τυγχάνει μὲν μικρὸν εἰς ἀριθμὸν, ἀλλὰ μεγάλον εἰς μέγεθος πνευματικόν.

Ἡ σημερινὴ ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἀποτελεῖ μαρτυρίαν ἀδιάψευστον, ὅτι ὁ Θεὸς τοῦ Γεωργίου εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ἀληθείας. Εἶναι ὁ Θεὸς Πατήρ, ὁ φωτίζων καὶ ἐλευθερῶν ἀπὸ τὸν φόβον τοῦ θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς. «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς», (Ἰωάν. 8,32), λέγει Κύριος.

Τὴν ἀλήθειαν ταύτην ἐκήρυττε μετὰ παρρησίας ὁ Γεώργιος, ἐμπνεόμενος καὶ ἐνδυναμούμενος ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀγάπην πρὸς τὸν συνάνθρωπόν του. Διὸ καὶ ἡ φήμη του διεδόθη εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης. «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς Οἰκουμένης τὰ ρήματα αὐτῶν», (Ψαλμ. 18,5) ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός. Ἀπόδειξις τούτου εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ θεσπέσιος Γεώργιος ἀνεδείχθη Προστάτης πολλῶν λαῶν καὶ κρατῶν.

Ἐδῶ ἀκριβῶς ὀφείλεται καὶ ἡ ἀνεκτίμητος συμβολὴ τοῦ Rum Orthodox Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τὸ ὁποῖον διεφύλαξε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ διαφυλάττῃ τὴν Χριστιανικὴν πίστιν καὶ κουλτούραν ζωντανὴν διὰ μέσου τῶν αἰώνων.

Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς ὁμολογοῦμεν καὶ κηρύττομεν ὅτι τὸ Rum Orthodox Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ἡ Ἐκκλησία δηλονότι τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καὶ τοῦ κενοῦ μνήματος τοῦ Παναγίου Τάφου, ἀποτελεῖ τὴν ἐγγύησιν τῆς ταυτότητος καὶ τῆς παραμονῆς τῶν Χριστιανῶν εἰς τὸν τόπον καὶ τὴν γῆν τῶν γονέων καὶ πρὸ πάντων αὐτῶν.

Ἐν μέσῳ τῆς ἐπικρατούσης συγχύσεως ἐν τῷ κοσμῳ τῆς οὕτω καλουμένης «Νέας Τάξεως», ἡ προσωπικότης τοῦ ἀθλοθέτου Γεωργίου προβάλλει ὡς λύχνος κείμενος ἐπὶ ὄρους, φωτίζων τοὺς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένους (Ματθ. 4,16) ἀφ’ ἑνὸς καὶ ὁδηγῶν εἰς ὀδοὺς δικαιοσύνης καὶ λιμένας εἰρήνης ἀφ’ ἑτέρου.

Δεηθῶμεν λοιπὸν τοῦ μάρτυρος τῆς ἀγάπης, εἰρήνης καὶ δικαιοσύνης τοῦ Χριστοῦ, Γεωργίου δηλονότι τοῦ Τροπαιοφόρου, ἵνα ἐν εἰρήνῃ καὶ ἀγαθῇ, συμβιώσει καὶ ἀμοιβαίῳ σεβασμῷ διαφυλάττῃ τὸν λαὸν τῆς φιλτάτης πόλεως Λύδδης.

Ἡμεῖς ἐν ευχαριστίαις «δώσωμεν» κατὰ τὸν θεῖον Παῦλον, «ἑαυτοὺς τῷ Θεῷ τῆς ἀγάπης, τοῦ ἐλέους καὶ τῆς εἰρήνης».

Ἔτη πολλά, εὐλογημένα καὶ εἰρηνικά, Ἀμήν».

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν ἀντιπρόσωπον τοῦ Σώματος τῶν Προσκόπων ἀναμνηστικήν πλακέτταν.

Β. Ἐν Ἱεροσολύμοις

Τό Σάββατον, 2αν/15ην Νοεμβρίου 2025, ἑωρτάσθη κατά μετάθεσιν ἡ μνήμη τῆς μετακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου εἰς τήν Ἱεράν Μονήν αὐτοῦ τῆς Ἑβραϊκῆς συνοικίας, διά θείας Λειτουργίας, προεξάρχοντος τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Χριστοδούλου καί συλλειτουργοῦντος τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου, τῇ φιλοξενίᾳ τοῦ Ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ἱεροδιακόνου π. Προδρόμου, ψάλλοντος τοῦ Ἱερομονάχου π. Δοσιθέου, ἐν συμμετοχῇ ὁλίγων πιστῶν ἐξ Ἱεροσολύμοις καί μοναζουσῶν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Ἡγούμενος Ἱεροδιάκονος π. Πρόδρομος ἐδεξιώθη τούς ἑορταστάς εἰς το προαύλειον τῆς Μονῆς.

Α´.Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη ὡσαύτως εἰς τήν ἐντός τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων καί παρά τήν Μονήν τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Νοσοκομείου δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, Κυριακήν 3ην/16ην Νοεμβρίου 2025, προεξάρχοντος τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου, συλλειτουργούντων τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Ἀμφιλοχίου καί τοῦ Ἱερέως π. Νεκταρίου, ψαλλούσης τῆς ὁσιολογιωτάτης μοναχῆς Πανσέμνης καί ἄλλων μοναζουσῶν καί μετέχοντος πυκνοῦ εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναζουσῶν, πιστῶν ἐξ Ἱεροσολύμων καί εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ καλῶς ἐπιμελουμένη τῶν τῆς Μονῆς καί ἀνακαινίσασα τόν Ἱερόν Ναόν ἡγουμένη ὁσιολογιωτάτη μοναχή Πανσέμνη ἐδεξιώθη τούς Ἱερεῖς καί τό ἐκκλησίασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον.

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ORTHODOXIANEWSAGENCY.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.

Ακολούθησε το ORTHODOXIANEWSAGENCY.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις.