Η εξομολόγηση του Ζόρντι Κρόιφ για τη μάχη της κόρης του με τον καρκίνο «Το ταξίδι που άλλαξε τη ζωή μου»

Ο Ζόρντι Κρόιφ ήταν καλεσμένος στο δημοφιλές podcast «Stick to Football», με παρουσιαστές τους τους Γκάρι Νέβιλ, Ρόι Κιν, Τζέιμι Κάραγκερ, Ίαν Ράιτ και την Τζιλ Σκοτ. Ο 51χρονος Ολλανδός διετέλεσε τεχνικός διευθυντής της Μπαρτσελόνα από το 2021 έως το 2023, πριν αποχωρήσει από τον σύλλογο.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο γιος του εμβληματικού Γιόχαν Κρόιφ αναφέρθηκε στη δύσκολη μάχη που έδινε η κόρη του, συγκρίνοντάς τη με την αντίστοιχη περιπέτεια που είχε περάσει ο Λουίς Ενρίκε με τη δική του κόρη, η οποία δυστυχώς δεν τα κατάφερε.

Ο Κρόιφ εξήγησε πως η δύναμη και η στάση ζωής του προπονητή της Παρί Σεν Ζερμέν αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης. Αποκάλυψε μάλιστα ότι ταξίδεψε στο Λονδίνο λίγο πριν από τον ημιτελικό του Champions League ανάμεσα στην Άρσεναλ και την Παρί Σεν Ζερμέν, αποκλειστικά για να συναντήσει τον Ισπανό τεχνικό και να μιλήσει μαζί του για μισή ώρα.

«Όταν μιλάει γι’ αυτό, βοηθάει πολλούς ανθρώπους, ακόμη και χωρίς να το καταλαβαίνει. Η δύναμή του, ο τρόπος που το εκφράζει, ο τρόπος που προσπαθεί να προχωρήσει… Τον θαυμάζω τόσο πολύ, ώστε πέρυσι, στον ημιτελικό του Champions League – νομίζω ήταν Άρσεναλ απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν – πέταξα στο Λονδίνο μόνο και μόνο για να καθίσω μαζί του μισή ώρα και να τον ευχαριστήσω για όσα έχει κάνει για μένα» τόνισε ο Ολλανδός.

Ο Ζόρντι Κρόιφ συνέχισε: «Ήμουν στη Βαρκελώνη. Είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα και περίμενα μέχρι την επόμενη μέρα. Το είχα ήδη αποφασίσει, αλλά ήθελα να το πω στον πρόεδρο αφού εξασφαλίσαμε τον τίτλο: “Νιώθω πως αυτό ήταν. Έκανα το καθήκον μου. Κερδίσαμε το πρωτάθλημα και ολοκληρώθηκε ο κύκλος”.

Μιλούσα ήδη με συλλόγους για επιστροφή στην προπονητική και τότε, μέσα σε μια από εκείνες τις μέρες, συνέβη το πιο δύσκολο πράγμα στη ζωή μου: ανακάλυψα ότι η κόρη μου έχει καρκίνο. Και πρέπει να πάρεις αποφάσεις. Στο ποδόσφαιρο πιστεύουμε ότι όλα περιστρέφονται γύρω του. Παραπονιόμαστε, ανεβαίνουμε και πέφτουμε μαζί με τα αποτελέσματα, θεωρούμε ότι είναι το σημαντικότερο στον κόσμο. Και μετά έρχεται η πραγματικότητα και σε χτυπάει στο πρόσωπο. Από τότε βλέπω τα πράγματα αλλιώς».

Αναφερόμενος στο πώς έγινε η διάγνωση -εντελώς τυχαία- είπε: «Πήγαμε στο νοσοκομείο ένα απόγευμα Παρασκευής επειδή της είχε “κλειδώσει” το γόνατο. Στη ρεσεψιόν μας είπαν ότι το ραντεβού ήταν για την Πέμπτη και ετοιμαζόμασταν να φύγουμε, όταν άκουσα μια φωνή. Ήταν ο Πάκο Μπιόσκα, γιατρός της Τσέλσι, που είχα να δω χρόνια. Μιλήσαμε για 15 λεπτά. Την ίδια στιγμή, ο γιατρός που θα μας έβλεπε, ο Ραμόν Κουγκάτ, είτε έχασε την πτήση του είτε κάτι άλλο συνέβη -κάτι περίεργο τέλος πάντων- και επέστρεψε στο νοσοκομείο το απόγευμα της Παρασκευής, κάτι πολύ ασυνήθιστο, και έτσι μπόρεσε να μας δει. Εξέτασε το γόνατο της κόρης μου και θυμάμαι ότι τον κοίταξα. καθώς έκλεισε τα μάτια για 30 δευτερόλεπτα. Νομίζω ότι σκεφτόταν: ΄΄Πώς θα το πω αυτό;”. Μετά είπε: “Δεν πιστεύω ότι φταίει το γόνατο. Θέλω να το ψάξω λίγο ακόμη”. Και μετά τις εξετάσεις άκουσα: “Έχει καρκίνο”. Εκείνη τη στιγμή άλλαξε η ζωή μου».

Στη συνέχεια, μίλησε για το πώς η ασθένεια της κόρης του έθεσε τα πάντα σε δεύτερη μοίρα: «Δεν είχα δει ούτε έναν αγώνα εδώ και πάνω από έναν χρόνο. Έβλεπα πέντε λεπτά, το έκλεινα, το μυαλό μου δεν ήταν εκεί. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να είμαι δίπλα στην κόρη μου: η επέμβαση, το οστό, τα εμφυτεύματα τιτανίου, η χημειοθεραπεία… Ο πατέρας μου πέθανε. Αλλά με τον θάνατο του πατέρα μου είμαι ήρεμος πλέον. Αυτή είναι η φυσική σειρά: παππούς, πατέρας, γιος. Αυτό είναι το φυσιολογικό.

Με το άλλο όμως δεν μπορώ να συμβιβαστώ. Γι’ αυτό πιστεύω ότι ήμουν, με έναν τρόπο, πολύ θυμωμένος με τον κόσμο. Σκεπτόμενος: “Δεν είναι δίκαιο. Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Εγώ έπρεπε να φύγω, όχι εκείνη”. Αλλά κάποια στιγμή ξυπνάς και λες: “Δεν μπορώ να παραπονιέμαι, γιατί εκείνη είναι εδώ”. Και μετά βλέπεις άλλους που έχασαν την κόρη τους. Και ποιος είμαι εγώ για να είμαι θυμωμένος; Δεν μπορώ. Πρέπει να είμαι ευγνώμων. Κι αυτό είναι το σημείο στο οποίο βρίσκομαι εδώ και καιρό. Μπροστά της πρέπει να είσαι δυνατός, γιατί κι εκείνη πρέπει να είναι θετική και να πιστεύει… Η αλήθεια είναι πως εκείνη είναι μάλλον πιο δυνατή από μένα».